அகம் 401

இன்றைய தமிழ்த் திரைப்பாடல்களில் அர்த்தமே இருப்பதில்லை என்று அங்கலாய்ப்பவர்களின் ஆதங்கங்களைப் புரிந்துக்கொண்டு
மாபெரும் ஆராய்ச்சிக்கு பிறகு சங்க இலக்கியப் பாடல்களுக்கு நிகராக அகம் மற்றும் புறப்பொருள் பற்றிய செய்திகளை நமது
திரையிசைப் பாடல்களும் ஆவணப்படுத்துகின்றன என எடுத்துக்காட்டவே இந்த ஆராய்ச்சிப் பதிவு. இத்தகைய முயற்சி நம்
சூழலில் மிகவும் புதியதும் வித்தியாசமானதும் கூட. இந்த முயற்சி இது போன்ற மேலும் பல எதிர்கால ஆராய்ச்சிகளுக்கு
வித்திட்டால் அதுவே இப்பதிவின் வெற்றியும் நோக்கமும் ஆகும். முயற்சியாளர்களுக்கு வாழ்த்துகளுடன் பதிவிற்குள் -
ஆராய்ச்சிக்குள் - செல்வோம்.


அகம் 401
திணை : பாலைத்திணை
துறை : கடமையா காதலா என்ற தன் இருதலைகொள்ளி நிலையை, தன் பிரிவாற்றாமையை தலைமகன் தலைமகளுக்கு சொல்லியது

துறை விளக்கம் :

கடமையா காதலா எதைத் தேர்ந்தெடுப்பது என்ற தர்மசங்கடமான சூழ்நிலையில் தலைவன் தனக்கு ஏற்படும் உளப்போராட்டங்களை
தலைமகளிடம் எப்படி நாசூக்காகப் பாடல் பாடித் தெரிவிப்பது

தெளிவுரை:

தலைமகன் தன்னுடைய நீண்ட கால இலட்சியமான காவல் அதிகாரி ஆவதற்கான முயற்சியில் நகரத்தில் உள்ள கல்லூரியில் சேர்ந்து கல்வி கற்கிறான்.
ஆனால் விதி வேறு விதமாக விளையாடியது. சில சமூக விரோதிகளுடனான எதிர்பாராத மோதலில் தன்னுடைய கனவு, இலட்சியம் எல்லாம் தகர்ந்து
போனதை நினைத்து மிகவும் வருத்தத்தில் இருக்கிறான். இந்த இக்கட்டான சமயத்தில் தன்னைத் தேடி வந்த தலைமகளைப் பார்த்த பொழுது தனக்கு
உண்டான எண்ணங்களை பாடலாகப் பாடுகிறான்.
கிராமத்தில் இருந்து தலைமகன் நகரம் வந்த காரணமே தன் இலட்சியமான காவல் அதிகாரி கனவை நனவாக்குவது தான். ஆனால், எதிர்பாராத
பிரச்னைகளால் தன் கனவை அடைய முடியாத சூழ்நிலையையும், தான் முன்மாதிரியாகக் கொண்ட தன் ஆதர்ஷ நாயகனான காவல் உயர் அதிகாரிக்கு
ஏற்பட்ட நிலையையும் எண்ணி அந்த விரோதிகளைப் பழித்தீர்க்க காத்திருக்கிறான். ஆனால் இதை விட்டுவிட்டு காதலின் பின்னால் செல்ல
மனம் எத்தனிப்பது அவன் உச்சி மண்டையில் சுர்ரென்று உறைக்கின்றது.
தன்னைத் தேடி வந்த தலைமகளை பார்க்கின்ற பொழுது, அவளோடு தான் கழித்த சுகமான பொழுதுகள் எல்லாம் அவனுக்கு நினைவுக்கு வருகின்றன.
அவளை முதன்முதலாய் பார்த்த கணம் முதல் அவள் தன்  காதலை ஏற்றுக் கொண்டது வரை அவன் மனதில் நிழலாடியது. இதையனைத்தும்
நினைத்துப் பார்க்கையில் அவனுக்கு காதல் உணர்வுகள் தலைக்கேறி தலை கிர்ரென்று சுற்றுகின்றது.
தலைமகள் தன் அருகில் வந்தால் உடம்பிலுள்ள நாடி நரம்புகள் எல்லாம் காதல் முறுக்கேறுகிறது. அளவுக்கு அதிகமான ஹார்மோன் சுரப்பினால்
காம உணர்வுகள் எல்லை மீறி கட்டுப்பாடின்றி ஏற்படுகிறது. இதனால் உடம்பே விர்ரென்று விறைத்து நிற்கின்றது. இம்மாதிரியான சூழலில்
என்ன செய்வதென்றே தெரியாமல் பெருங்குழப்பத்தில் ஆழ்ந்துவிடுகிறான் தலைமகன்.
இறுதியில் காதலே வென்று கடமை, இலட்சியம் எல்லாம் டர்ரென்று கிழிந்து காற்றில் பறபறவென்று பறக்கிறதென தலைமகன் ஒப்புக்கொண்டு குத்தாட்டம் போடுகிறான்.
இவ்வாறு தலைமகனின் அகச்சிக்கல்களை அதிகப்படுத்தும் புறவயப் போராட்டங்களை எல்லாம் வெற்றி கொண்டு தலைமகளோடு குதித்து ஆடுகிறான்.

இன்றைய தமிழ்த்திரை கதாநாயகர்களின் அகச்சிக்கல்களைத் தெள்ளத்தெளிவாக வெளிப்படுத்தும் அரிய பாடல்களுள் இதுவும் ஒன்று.

பாடல்:

என் உச்சி மண்டைல சுர்ருங்குது
உன்ன நான் பார்க்கயிலே கிர்ருங்குது
கிட்டே நீ வந்தாலே விர்ருங்குது
டர்ருங்குது






இது ஒரு மிக சீரியஸான பதிவு!!

நானா?!

எனக்கு முன்னே
ஆயிரம் திரைகள்
அத்தனையும்
கிழித்தெறிந்தாலும்
முகமூடியோடே
உலகத்தோடு
உறவாடுகிறேன்

விடையறிந்த
வினாக்களையே
மீண்டும் மீண்டும்
கேட்கிறேன்
தண்ணீரைக்
கையில் வைத்துக்கொண்டே
தாகத்தோடு
அலைகிறேன்

நீ சொல்வது
உண்மையென தெரிந்தும்
ஏற்றுக்கொள்ள முடியாததால்
குற்றமென நிறுவிடவே முயல்கிறேன்
என் முதுகில்
(ஏன் அவ்வளவு தூரம் செல்ல வேண்டும்)
என் முகத்திலேயே(முகமூடியிலேயே)
அலங்கரிக்கப்பட்ட அழுக்குகள்
ஆயிரம் இருந்தாலும்

கனவுகளிலும்
என் முகம் தேடி
தொலைகிறேன்
கண்ணாடியில்
தெரிவதையே
என் முகம் என
தேற்றிக்கொள்கிறேன்



Photo courtesy: http://www.betterphoto.com/gallery/dynoGallDetail.asp?photoID=5695190&catID=23076&contestCatID=10&rowNumber=3&camID=

இரவுகள் தனியாக வருவதில்லை

சில சமயங்களில்
இனிமையைக் கொண்டு வருகின்றன

பல சமயங்களில்
தனிமையைக் கொண்டு வருகின்றன

சில சமயங்களில்
இசையைக் கொண்டு வருகின்றன

பல சமயங்களில்
இயலாமையைக் கொண்டு வருகின்றன

சில சமயங்களில்
நினைக்க மறப்பதைக் கொண்டு வருகின்றன

பல சமயங்களில்
மறக்க நினைப்பதைக் கொண்டு வருகின்றன

சில சமயங்களில்
பேரின்பத்தைக் கொண்டு வருகின்றன

பல சமயங்களில்
பேரலறலைக் கொண்டு வருகின்றன

பெரும்பாலும்
இரவுகள் தனியாக வருவதில்லை

இரவுகள்
கொடுங்கனவுகளின்
கூடாரங்களாகவே இருக்கின்றன

இரவுகள்
இயலாமையின் வேதனையைக்
கூட்டுபவையாகவே இருக்கின்றன

இரவுகள்
பகல்களின் வேஷத்தைக்
கேலி செய்பவையாகவே இருக்கின்றன

இரவுகள்
பகல்களின் சந்தோஷங்களைக்
கேள்விக்குட்படுத்துபவையாகவே இருக்கின்றன

இரவுகள்
பகல்களின் எதிரிகளாகவே இருக்கின்றன

ஆம்
இரவுகள் தனியாக வருவதில்லை தான்
ஆனால்
தூக்கத்தை மட்டும் கொண்டு வருவதே இல்லை

அவன் அமைதியாகவே இருந்தான்

அவன் அமைதியாகவே இருந்தான்

வார்த்தைகளின்
தேவை இல்லாத பொழுது
அவன் அமைதியாக இருந்தான்

வார்த்தைகளால்
தேவைகளை உணர்த்த முடியாத பொழுது
அவன் அமைதியாக இருந்தான்

வார்த்தைகள்
புரிந்துக்கொள்ளப் படாத பொழுது
அவன் அமைதியாக இருந்தான்

வார்த்தைகள்
தங்கள் அர்த்தங்களை இழந்த பொழுது
அவன் அமைதியாக இருந்தான்

வார்த்தைகள்
அவனுக்கு அன்னியமாகப் போன பொழுது
அவன் அமைதியாக இருந்தான்

வார்த்தைகளோடு
அவனுக்கு முரண்பாடு ஏற்பட்ட பொழுது
அவன் அமைதியாக இருந்தான்

வார்த்தைகளால்
தவறாக புரிந்துக்கொள்ளப்பட்ட பொழுது
அவன் அமைதியாக இருந்தான்

வார்த்தைகளால்
வார்த்தைகளை வெற்றிகொள்ள முடியாத பொழுது
அவன் அமைதியாக இருந்தான்

வார்த்தைகளோடு
வாக்குவாதம் ஏற்பட்ட பொழுது
அவன் அமைதியாக இருந்தான்

வார்த்தைகளால்
கண்ணீரைத் தெரிவிக்க முடியாத பொழுது
அவன் அமைதியாக இருந்தான்

வார்த்தைகளால்
எதையும் முழுமையாக புரிய வைத்துவிட முடியாதென உணர்ந்த பிறகு
அவன் அமைதியாகவே இருந்தான்

My Facebook updates!! [over the last 2 years]

Ayodhya verdict shortly. I am confused how to show my patriotism. After much thought, I have decided, finally. I am going to watch Arjun-Mammootty starrer 'Vande Mataram'.

How wrong I was in thinking that honesty and responsibility do not take us anywhere. But they do. To the extremes of desperation, frustration and vexation.

Days are monotonous and mundane. But I am happy that at least one person has understood me very well. And that is LM-DR BATRA. Sends a message every 2 days asking if I am concerned about hair loss. Yep, I really am. But it says offer valid only for 2 days and the message is sent once every 2 days!!!!!

Went for a master health check-up y'day. ECG said that there is no problem in my heart.

Why do you ppl (my dear friends) always think that there is something wrong with/in me? :)

உலகம் அழியப்போவதாக மனிதன் புலம்பிக் கொண்டிருக்கிறான். நிலமும் நீரும்

இடம் மாறுமே ஒழிய உலகம் என்றும் போல இருக்கத்தான் செய்யும். தான் தான்

உலகம் என நினைக்கும் மனிதனின் கர்வ மிகுதியை எடுத்துக் காட்ட இதைவிட

வேறென்ன வேண்டும்.

உனக்கு பிடிக்கவில்லை என்பதற்காகவோ, உன்னால் ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது என்பதற்காகவோ இடித்துரைக்காமல் விட்டால் நட்பின் இலக்கணத்தை மீறியவனாய் குற்ற உணர்வு கொல்கிறதடா!!

He is always seeing what he wants to see. Rather he should be prepared to see what is really present. And he is not the only one who does so.

Oh no! Yesterday night I was thinking of some nice(!) thought to be updated in Facebook. But, alas, now I forgot what it was!! :P

I was thinking money isn't everything. Now I am being forced to rethink and change my opinion.

நீ எப்படி இருக்க, என்ன பண்ணிட்டு இருக்க, எங்க இருக்கங்கிறத தெரிஞ்சிக்க எனக்கு இருக்கிற அதே ஆர்வம் தான் நான் எப்படி இருக்கேன், என்ன பண்ணிட்டு இருக்கேன், எங்க இருக்கேன்னு தெரிஞ்சிக்கறதுல உனக்கும் இருக்கும்னு புரிஞ்சதுல வாழ்க்கையை கொஞ்சம் புரிஞ்சிக்கிட்டேன்..

He very easily forgets the lessons learnt and keeps repeating the mistakes...

How much openness is good for one's health and harmonious living?

Does he/she get the same limelight, fame, money as a Messi or Dhoni or Shahrukh or Sharapova gets?

There is this person who wakes up at 4.30 am every day, milks the cow, tills and ploughs the land, prepares the soil, knows when the monsoon will start, plants the seeds, waters them at right intervals, plucks the weeds, k...nows when to manure, harvests at right time, breeds the cattle and livestock, etc.,etc., et cetera.

He is so confused about what is more important in life..what is life..what is success..what is happiness..what is defeat..what is friendship..what is ethical..what is sportive..what is the end of everything..what is the end..what is the beginning..what is depression..what is loyalty..what is relationship..what is fear..wh...at is that to be feared..what is god..what is nature..what is socialising..what is global..what is local..what is solution..what is evolution..what is sixth sense..what is human rights..what is freedom..what is race..what is education..what is time..what is contradiction..what is language..what is forgiving and forgetting..what is worth forgiving and wort...h forgetting..what is supremacy..what is beauty..what is a memory..what is what..

A beer after 4 years..post-alcoholic minutes are divine..what is better than a chaos-free sleep??

I wonder why people are more worried about the scars on their skin than the scars on their character.

விரும்பிப் போனாலும் விலகியே போகின்றது

விலகிப் போனாலும் விலகியே போகின்றது

உன் ஒரு முத்தத்தின் ஈரம் காய்வதற்குள் மறு முத்ததிற்கு ஏங்குகிறேன்

நீ என் தோள் சாயும் பொழுதுகளுக்காய் காத்திருக்கிறேன்

உன் மாசற்ற புன்னகையில் ஏழேழு லோகங்கள் வென்றாலும் கிடைக்காத ஆனந்தம் அடைகிறேன்

நீ என் மார்பில் முகம் புதைத்து விளையாடும் தருணங்களால் வாழ்கிறேன்

உனை வர்ணிக்க வார்த்தைகள் போதவில்லை

தவழ்ந்து வரும் தேவதையே

எனை தந்தையாக்கிய தாரகையே

விஷமாகவும் நீயே இருக்கிறாய், மருந்தாகவும் நீயே இருக்கிறாய்..

உனை நெருங்கவும் முடியாமல், விலகவும் முடியாமல் தவிக்கிறேனடி நான்..

He thinks the best way to spend the weekend is to unscrew yourself after you have been screwed by your managers left and right, from Monday to Friday. :P

சிறகுகள் சிந்தனைகள்

இரண்டுமே சும்மா இருந்தால் உயர முடியாது

வானத்திலும் வாழ்க்கையிலும்

மரியாதை என்பது பூமராங் போல

சரியாக எரிந்தால் நம்மிடமே மீண்டும் வந்து சேரும்

’ம்’-மென்று சொல்லியிருந்தால் என் பக்கத்தில் வாழ்க்கையாக இருந்திருப்பாய்..

இல்லை என்றதால் என் வாழ்க்கையில் ஒரு பக்கமாக ஆகிவிட்டாயடி..

நீ என்னோடு இருந்த காலத்தில்

தனியாக இருந்தும் தனிமையாய் உணர்ந்தது இல்லை

நீ என்னை விட்டு விலகியதும்

திருவிழா கூட்டத்தில் தொலைந்த குழந்தை போல

தனிமையாய் உணர்கிறேனடி

முன்பெல்லாம் யோசிக்க மாட்டேன்

ஆனால் நிறைய பேசிடுவேன்

இப்பொழுது நிறைய யோசிக்கிறேன்

ஆனால் பேசுவதே இல்லை

நீ என்னருகில் இருப்பதனால்

என்ன செய்தால் என்னை புரிந்து கொள்வாய் என்பது புரியாத வரை,

என்னால் மௌனங்களை, ஒரப்பார்வைகளை மட்டுமே

உனக்கான பதில்களாக தர இயலும்

ஏன் மௌனம் சாதிக்கிறாய்? - என்கிறாய்.

நான் எங்கே மௌனம் சாதிக்கிறேன்?

நீ தான் மௌனத்தால் என்னை சோதிக்கிறாய்!!

It is such a waste of time and effort explaining people why you do this - why you do that. Just move ahead in life - explaining nothing to anyone. That will make you more happy.

Thanks to the Nithyananda video..I realised that I am not the only one out there with some traces of voyeurism..now everyone is waiting for some other sensational news to hit the idiot-boxes...

Life is too short to satisfy all the people you come across.

எங்கேயோ பார்த்துக் கொண்டு வந்தவள் என் மீது மோதிவிட்டு, பட்டாம்பூச்சி கண்கள் படபடக்க, “I am sorry", என்றாள். “Not a problem, I am Venkat", என்றேன் நிதானமாக. என்ன நினைத்தாளோ மெல்லியதாக புன்னகைத்தாள். Hmm..அலைபேசி எண்ணையாவது கொடுத்துவிட்டு சென்றிருக்கலாம். ;-)

கரை தட்டாத கற்பனைகள்

கற்பனைக்கு எட்டாத நிஜங்கள்

காலம் மட்டுமே அறியும்

எந்தெந்த கற்பனைகள் எப்பொழுது நிஜங்களாகவும்

எந்தெந்த நிஜங்கள் எப்பொழுது கற்பனைகளாகவும்

உருமாறியதென்று

சரித்திரத்தை சற்று திரும்பிப் பார்த்தேன்

மும்தாஜ் ஷாஜஹானின் மூன்றாவது காதல் மனைவியாமே

அறிந்தேன் அன்று

ஆறுவது சினம்

ஆறாதது காதல் என்று

என்னிடம் களவாடிய புன்னகைகளையாவது திருப்பித் தந்துவிடு

நல விசாரிப்புகளாவது குறையட்டுமே

(as a reply to the previous one)

அன்பிற்கினிய தோழனே எல்லோரிடமும் கூறுகின்றாயாமே

உன் புன்னகைகளை நான் களவாடியதாக

சோகம் என்னும் போலித்திரையால் முகம் மூடியிருக்கிறாய்

அதைக் கிழித்தெறிந்து விட்டு கண்ணாடியில் பார்

உன் புன்னகைகள் அங்கேயே இருப்பது தெரியும்

Don't give in to consumerism. If you do, you will have to give up your self-worth. [punch okay-vaa?]

அமைதியா இருக்கற வரைக்கும் தான் நான் புறா

அதிரடியா இறங்குனா நான் சுறா

அட...பஞ்சாயத்துனா பதினெட்டு பட்டியும் விஜய் படம்னா punch dialogue எல்லாம் சகஜம் தான..why so much fuss!!

அண்ணா, இது volley ball-ணா!

வாயைக் குடுத்து வாங்கிக் கட்டிக்கறதுனா இது தாங்க!!

ரெண்டு வாரத்துக்கு முன்னாடி எங்க காலேஜ்-ல ஒரு கெட்-டு-கெதர் ஏற்பாடு பண்ணிருந்தோம்.
மத்தியானம் லஞ்ச் திருவான்மியூர்-ல ஒரு ஹோட்டல்-ல சாப்பிட்டுட்டு அப்படியே பீச்சுக்கு போனோம்.

நானும் என் நண்பனும் நடந்து போய்ட்டு இருந்தோம்.
ரோட்டோரமா ஒரு சின்ன பையன் ஒரு ball -ஐ வெச்சிட்டு உக்காந்துட்டு இருந்தான்.

என்னோட நண்பன் சும்மா இல்லாம அந்த சின்ன பையனைப் பாத்து - "டேய் தம்பி, வாடா football வெளையாடலாம்"-னு கூப்பிட்டான்.

அந்த சின்ன பையன், "அண்ணா, இது volley ball-ணா" - அப்படினானே பாக்கலாம்.
என் நண்பன் மூஞ்சில அசடோட சேர்த்து எல்லாமே வழிஞ்சது.

அவன் என்னை பாத்து - "சரி சரி, அப்படியே எதுவுமே நடக்காத மாதிரி வந்துட்டே இரு. இப்படி ஒரு விஷயம் நடந்ததை யாருகிட்டயும் சொல்லிடாத."-னு சொன்னான்.

நாம தான் ரகசியத்தைக் காக்கறதுல புலியாச்சே! அதான் இப்படி!

My first full-fledged attempt at writing!!

Ramblings of a reticent psyche

The mind is the most capricious of insects - flitting, fluttering. [Virginia Woolf]

I have never written before and that’s what has given me the motivation to say ‘Yes’ to write an article for this month’s newsletter. But I was confused a lot on what to write and I can say you too will be confused when you reach the end of this article. As they say, if you can’t convince them, confuse them. I have tried my best. You judge the rest.

“Would you be able to write the free flowing article for this month’s newsletter?” – that’s the question posed to me. I was hearing the phrase ‘free flowing article’ first time. I was eager to know what it would mean. Merriam-Webster Online defined it as “characterized by easy freedom in movement, progression , or style”. Well, that seemed to be a good enough starting point for a novice like me. What would flow freely? A paper or a plastic carry bag, anemophilous pollen grains, a feather or anything light-weight which I could not bring to memory right now. Or the thoughts. That would be the most apt example of something that flows freely and what amazes me is the speed and the nature of the thoughts. This article would also be a sequence of free-flowing thoughts (that would be a double adjective, as thoughts already are free-flowing) of my mind over the recent few days and with the least coherence between each other. With just one question, things began to fall in place but at its own pace.

Recently there has been a lot of rumors doing rounds in the media around the world (or should I say, mostly in the western media) about the Nokia’s search for a new CEO and a lot of propaganda that Nokia is losing its market share. But we are not going to delve into the research whether those are true. While going through various related articles, I came across the word Reality Distortion Field which caught my immediate interest. RDF, a term coined by an Apple employee, Bud Tribble, back in 1981, is used to describe Steve Jobs’ charisma and its effects on the developers working on the Mac project. It is basically an idea that a mix of charm, charisma, exaggeration, marketing, appeasement and persistence can make anything possible.

I could find an example in Sun Pictures. For the uninitiated, Sun Pictures is the film distribution unit of the South Indian media baron Kalanidhi Maran (also grand-nephew of TN CM Karunanidhi) of Sun group. Their persistent and frequent teasers across 4-5 channels with aggressive, exaggerated marketing and biased reviews in their group-owned media shows their belief that these will increase the prospects of a movie even if it is an average or a poorly made film. At times, such excessive marketing backfires. They lose their credibility as people realize that they are just empty vessels making more noises. Propaganda or campaigns do help in reality distortion. One famous but failed example could be the National Democratic Alliance’s (read BJP’s) India Shining campaign.

So, it is not just Apple that does this reality distortion. Most businesses employ this lest they realize a non-judicious/indiscriminatory use of the same would spell doom for their survival. The term has also been extended in industry to other managers and leaders, who try to convince their employees to become passionately committed to projects, sometimes without regard to the overall product or to competitive forces in the marketplace. In others words, it could be said that they change the perception of the people about the product or services they are offering.

Sometimes, this change in perception of a person (about him and/or others) happens unintentionally too as can be understood from the following story. Ranjan is a government employee. One day he overslept a little. His wife asked him if he is feeling feverish. He said he is perfectly alright and prepared to go to work. Then he started for office. The security of the apartment he lives in told him that he looks dull. He didn’t say anything and left for office. At the traffic signal he met his neighbor who told him that he looks pale. Now he started suspecting if he is really sick. The moment he entered office his colleagues asked him if something’s wrong with him as he does not look like his normal self. Now he really started to feel sick. He worked for an hour but could not concentrate. So he applied leave and went back home.

And that’s why the eastern philosophy centers its teaching around the human mind. If your mind is not in your control, it will start dancing to others’ tunes. And that is definitely not something that you will want to happen to you consciously. Now, it would be a blasphemy if I don’t mention about the movie Inception, released a few weeks back, whose plot is stealing/planting an idea into another person’s mind by intruding into his dream. That was an intelligently knit screenplay with no dangling ends, which captivated the attention of the audience right from the beginning till the end leaving no room for relaxation.

Despite the highlights like zero-gravity fight sequence, unobtrusive graphics and powerful dialogues among others, something was missing in the film. Yeah, Nolan has wasted the two heroines. Not even a single duet song. Probably he should take lessons from his counterparts belonging to this part of the world. Jokes aside. Though this thought – the single line of the movie - is not entirely new , Nolan should be credited for giving us such a mind-boggling experience and at the same time, a logically constructed plot. There have been mentions about instructing other person’s mind, telekinesis and telepathic conversations in the book ‘Autobiography of a Yogi’ - a spell-bound autobiographical account of Paramhansa Yogananda on his search for a guru, his encounters with various spiritual personalities of India and abroad.. Now, let us not argue about the plausibility of such things. Rather, what I think is that, we, humans, have distanced ourselves from the mother nature which has stripped us off the capability to understand and exercise such powers. We have become material people mesmerized by the possession of material things but at the same we relentlessly talk about spirituality. What a contradiction!

There are a few other contradictions too – while people can buy a kilogram of rice for one rupee, they have to shell out four rupees for a cup of tea or two rupees to use public toilets. While it is easier to distribute free television sets to people, the government still finds it difficult to ensure basic sanitation facilities for all its citizens. While it is easier for them to light up all the roads, hoist flags, keep life-size cut-outs and hoardings, they still find it difficult to keep garbage bins in every street. Forget these. Let us go back a few days in time. We were celebrating the successful test of the ballistic missile interceptor and were proud that we are on the right track to becoming a super power. But, alas, we allowed the rice and wheat stocks in Food Corporation of India depots to rot just because of the carelessness. How relevant still are Martin Luther King Jr.’s words - "Our scientific power has outrun our spiritual power. We have guided missiles and misguided men."

I don’t know why I am so indifferent to the things that happen around me. I don’t know why the level of attention I give to a natural calamity that has claimed hundreds of lives or a gross injustice meted or mindless violence unleashed upon the voiceless minority equals the attention I give for a soccer match or a movie release. Ironically, most of the times, the latter gets more attention than the former. There should be something terribly wrong with my conscience. Talking of conscience, I remember a write-up I read years ago about it. An officer has committed suicide after he came to know that his corrupt practices were brought to notice of the public. The author questions the conscience of the reader by telling them what pushed him to choose his end was that he was ashamed that people came to know of his corrupt practices and not because he felt guilty of his corrupt practices. Who has to be blamed? The person or the society. That’s a very tricky and a debatable question. Of what use is all the moral science classes we had in our formative years in school? Probably, we have realized that the world out there is a cruel, merciless one and will crush you unless you are smart, unless you are ready to trample upon others in order to move forward, unless you are ready to turn blind eye to others’ miseries.

Having said all these, I have a difficult task at hand now. It is easier to point fingers at people and blame them. An opinion or an advice or a principle that is untold, unspoken or unwritten resides in my mind unattended. Once expressed, it becomes my master and I have obey it. So, it is not just charity, but also purity (of thoughts and deeds), that begins at home - the mind - the home of all thoughts.

Ah, the long wait is finally over. ‘Endhiran-The Robot’ movie songs have been released. Now the thoughts on food grain rot or the Naxal issue or the Bhopal gas leak or Afghan war-documentation leaks can take a back seat until the movie releases and all the hype and hoopla around it diminishes. And then I will have a new set of issues to worry about, write about and conveniently forget about.

And there ends my article, not my thoughts.

Thanks to the newspapers, books, persons and internet without which this article would not have shaped up like this.

[This article was written on 1st of August, 2010]